شدم سرباز تنها ...

این روزا مشکلات زیادی داره واسم پیش میاد ، همشم نگران کننده است ! نمی تونم در موردش اینجا صحبت کنم ! چیزی هم نمی گم اما واقعاً داره روی اعصابم می ره و اونم عجیـــــــــــــــب ...

چقدر این روزا دارم اذیت می شم و فکر و خیال های ناجور میاد توی ذهنم ! سال پیش قبل از اینکه با دم بریده دوست بشم ، می خواستم واسه یه سفر آماده بشم که از اینجا برم و بتونم زندگیمو یه جای دیگه ادامه بدم اما یه اتفاق خیلی خوب توی زندگیم افتاد که منو نگهم داشت ؛ از این بابت خیلی خوشحالم که موندم اما اگر اون اتفاقی که می خوام بی افته ، اتفاق نیوفته چی ؟! دیشب داشتم به همین فکر می کردم ! نمی دونم چه تصمیمی بگیرم ! موندم توی فکر و خیالا ! تصمیم گرفتن چقدر سخت شده واسم ! دلت می خواد همه طرف تو باشن اما یهو می بینی کسی باهات نیست جز چند نفر ... !

یادمه عشق آسون نمی خواستم ! دنبال عشقی بودم که واسش تلاش کنم و بجنگم ؛ این منو ارضاء می کرد و می تونستم بفهمم واسه همین تلاش هام ، چقدر اون طرف رو دوسش دارم ! اما سوال مهم اینه : « اگه من واسش بجنگم ، اونم کنارم می ایسته ؟ » ! تا الان که می شه گفت نشون داده کنارمه ! البته جنگی در کار نبوده اما تا الان فهمیدم کنارمه ! پس اگه اشتباه نکنم ، هست ...

من شخصیتم اینطوریه ، وقتی یکی منو از یه چیزی منع می کنه و اجازه نمی ده بدتر سیریش می شم و پیله که به اون چیزی که می خوام دست پیدا کنم ! مرگ یه بار شیون هم یه بار ! دارم ریسک بزرگی می کنم ! ( بیا و بگو که کنارمی ، بیا ... )

واسه اون نوشت : بیا اینجا ...

پ.ن اول : دوستان عزیزم ببخشید که اینجا حوصلتون رو سر می برم اما خب اینجا دفتر خاطرات منه ...

پ.ن دوم : نظرتون چیه قالب خودنویس رو عوض کنم ؟