بدرود ...

این یه پست خداحافظیه !

با بودن پرستو جون گرفتم و با رفتنش آئین هم مُرد ...

پرستو کسی بود که شاید شما هم می شناختینش ولی هیچوقت نمی فهمین کی بود !

من می رم برای همیشه ولی رد پام می مونه اینجا !

تا امروز 334 تا پست نوشتم که با شما باشم ! و الان دارم می رم ...

از موزیک های خودنویس لذت ببرین و بدونین که بی ربط با حال من نبود و من حسم رو با ترانه هائی که توی وبلاگم به گوش شما می رسید می گفتم !

می رم خیلی دور ، خیلی دور تر از این حرف ها ... آئین دیگه رفت و تموم شد ...

مراقب خودتون باشین و بهم بدی نکنین چون بدی تاوان بدی داره !

برای همیشه ... بدرود ...

تلخ ...

پروردگارم ؛ من خوابی را  تجربه می کنم تلخ ! بیدارم کن ...

روشنفکری دروغین ...

امروز اینقدر ناراحتم از همه که فقط می خوام بنویسم !

بنویسم و حرف بزنم و از ناراحتیم بگم ، به زمین و زمان هم فحش بدم کسی هم حق نداره بگه چرا اینطوری حرف می زنی ! این حرفو بزنه جوابشو می دم ( الان هم از همگی عذر می خوام ) !

امروز با یکی از دوستام داشتم صحبت می کردم که می گفت از فیس بوک اومده بود بیرون ... اما حرفی زد که واقعاً اینقدر دلخور و ناراحتم کرد که به اعتقاد خودم راجع به بقیه و حرکات و رفتار زشتشون ایمان آوردم ! اینقدر بدم اومد که حتی به خودم هم شک کردم و واقعاً متنفر شدم !

باید از کجا شروع کنم ؟! از چی بگم ؟ اما می خوام اسم این پست رو بذارم « روشنفکری دروغین » !

واسه خوندنش برین به ادامه مطلب ! زشته اینجا بخوام خیلی چیزا رو بنویسم و بقیه که گذری هستن بخونن ...

چه زود ...

چه دوران عجیبیست ؛ انسان ها زود فراموش می کنند که چه بودند و چه شدند و چه هستند !

چه زود فراموش می کنند روز ها و شب هائی را که تنها به خواب می رفتند و بی امید بر می خیزیدند ...

زیاد دور نیست گذشته ای که باز آینده شود ؛ خاطره ها تکرار شدنیست ! خوشی امروز و فردا پایدار نیست ... روز هائی خواهند آمد که باز سراغمان آیند تنهائی ...

آنوقت به فکر فرو می رویم که کاش بود کسی که تنهائیمان را به جان خرید ...

شاهزاده رویاها ...

واقعیتی به نام شاهزاده رویاها ...

داستان از کودکی و نونهالی شروع می شه ...

از قصه های مامان بزرگ و بابا بزرگ که برای ما رویا سازی می کرد و توی ذهن ما انسانی رو می ساخت به نام شاهزاده رویاها ...