یه پست کوتاه ...

راستش رو بخواین یاد اون قدیما افتادم که تقریباً دیگه خیلی دیر دیر می شد ، 2 روزی یه بار سر به خودنویس می زدم و می نوشتم . اما باور کنین اینقدر اوضاع کاری و زندگی و درسیم و پرستوئی ( خنده ) سرم رو شلوغ کرده که واقعاً وقت ندارم که بیام یه دستی به سر و روی این وب بکشم !
راستش یه واقعیتی که وجود داره ، آدم بعضی وقت ها آرزوهائی داره که باید برای رسیدن به اون آرزوها همون قدر تلاش کنه که بعدش پشیمون نشه ! منم وضعیتم اینطوری ، آرزوئی دارم که برای رسیدن به اون باید به اندازه اون آرزو تلاش کنم و این باعث می شه که من کمی وضعیتم مث قدیم نباشه و فرق کنه !

قبلاً پرستو نبود ، آینده ای مد نظر نبود ، هدفی نبود ، صحبتی نبود ، آرزو ، رویائی و چیزی نبود ! اما الان همه ی این چیزا هست و بخصوص نه تنها خودت بلکه یه نفر دیگه هم چشم به تو دوخته که بخواد به تو تکیه کنه یا نه ! پس این مسئولیت رو کمی که نه خیلی سنگین تر می کنه ! تو خودت تنها باشی ، با کمترین درآمد هم می تونی بسازی اما وقتی می دونی کسی دیگه چشم امیدش به توئه این یه حس مسئولیت پذیری رو روی دوشت می زاره که باید اون رو به خوبی درک کنی و به این وظیفه ات عمل کنی ...
راستی بعضی وقت ها آدم ها می تونن به درد هم بخورن حتی توی بدترین شرایط ولی دست از این کار می کشن اما بر عکس کسائی که ازشون انتظار خوبی نمی ره این محبت رو در حقت می کنن ! خیلی پیچیده نیست ، به خودتون روجع کنین درکش می کنین ...
پرستو نوشت : چی می تونم بگم ؟!
پ.ن : خب من الان سر کارم و از همینجا ( I Love You Friend's ) ...