و من باز هم نفهمیدم ...

بعضی وقتا فک می کنم باید از کجا شروع کنم ...!

از تو ؟!

از خودم ؟!

از ما ؟!

یا اینکه بقیه آدما ...؟!

اصلاً این شروع برای کیه ؟!

شب ها و قصه ها ...

روز ها و واقعیت ها ...

اینا چی رو می خوان به من ثابت کنن ؟!

اینکه هستن یا نه ؟!

اینکه می خوان باشن ؟!

اینکه می خوان بیان ؟!

من نفهمیدم ...

روز های پر از سختی ... پر از خستگی ...

شب های پر از رویا و خواب دیدن ...

اما برای کی ؟!

برای چی ؟!

و من باز هم نفهمیدم ...

اما این قصه برای لالائی نیست تا بخوابی !

صب کن ...

یه مقدار بیشتر گوش کن ...

داره صدای بارون میاد ...

صدای بارون رو خیلی دوس داری ...

این یه احساسه !

برای درک کردن ...

برای فهمیدن ...

اما من هنوز هم نفهمیدم ...

لحظه ها دارن می گذرن

ثانیه ها کم کم بی رنگ می شن

روزگار همونطور داره به گردن خودش ادامه می ده

اما من هنوز هم نفهمیدم ...

دیگه خیلی دیر وقته !

دیگه وقتی برای ما نمونده !

دارن هر جوری که فکرشو می کنی ، دنیا رو تموم می کنن !

دارن با تموم سرعت به ما می گن « آهای ؛ همه چیز داره تموم می شه » !

همه چیز داره تموم می شه ...

آره ؛ وقت منم دیگه داره تموم می شه !

اما تو همین چند ثانیه ی آخر می خوام یه چیز خیلی کوچیک بهت بگم !

فقط یه چیز خیلی خیلی کوچیک !

اونم اینه : « فقط برای تو ... »